Kristus źejo: Ja som ten dobry pastyŕ. Móje wójce słyše mój głos a ja je znaju a wóni du za mnu. Dajom jim nimjerne žywjenje.
(Jan 10,11.27–28)
Z dolnoserbskeje Biblije wót lěta 1868:
DK 201 Ten Kněz mój wěrny pastyŕ jo
1 […] Bog Kněz jo mój pastyŕ, mě njebuźo nic brachowaś.
2 Wón paso mě na zelenej łuce a wjeźo mě k fryšnej wóźe.
3 Wón wochłoźijo móju dušu. Wón wjeźo mě na pšawej droze swójogo mjenja dla.
4 A lěcrownož chójźim w śamnem dole, ga njebójm se žedneje njegluki, pśeto ty sy stawnje pśi mnjo, twój kij a pótykac mě troštujotej.
5 Ty pśigótujoš mě blido spóromje mójich winikow. Ty žałbujoš móju głowu z wólejom a nalejoš mě połno.
6 Dobroś a zmilnosć mě pśewóźijotej cas mójogo žywjenja, a wóstanu w Knězowej wjažy nimjernje.
➚ teke dolnoserbska Biblija wót lěta 1868: Ps 23
Z dolnoserbskeje Biblije wót lěta 1868:
Z: Dolnoserbske perikopy. Wudawaŕka: Madlena Norberg. Chóśebuz: Źěłowa kupka Dolnoserbske perikopy 2011:
21 Kristus jo za was śerpjeł a wam zawóstajił pśikład, aby stupali pó jogo stopach;
22 wón, kenž žeden grěch cynił njejo a w kótaregož wustach se žeden falš namakał njejo;
23 kenž njewobgronjašo, gaž jogo wobgranjachu, njegrozašo, gaž śerpješo, wón pak pśirucy to tomu, kenž pšawje suźi.
24 Kristus jo naše grěchy sam na swójom śěle na to drjewo njasł, aby my, grěcham wótemrěte, tej pšawdosći žywe byli. Pśez jogo rany sćo wustrowjone.
25 Pśeto wy sćo byli ako zabłuźone wójce; něto pak sćo wobrośone k pastyrjeju a doglědowarjeju wašych dušow.
➚ teke dolnoserbska Biblija wót lěta 1868: 1 Pětš 2,21–25
Wuznajśo, až ten Kněz Bog jo. Wón jo nas wugótował, a nic my sami, k swójomu ludoju, a k wójcam swójeje pastwy. (Ps 100,3)
Wón […] jo górjej stanuł. […] ten Kněz jo zawěsće górjej stanuł (Lk 24,6.34)
➚ teke dolnoserbska Biblija wót lěta 1868
Z: Dolnoserbske perikopy. Wudawaŕka: Madlena Norberg. Chóśebuz: Źěłowa kupka Dolnoserbske perikopy 2011:
11 Jezus źašo: "Ja som ten dobry pastyŕ. Ten dobry pastyŕ wóstajijo swójo žywjenje za te wójce.
12 Ten najamnik pak, kenž pastyŕ njejo, kótaremuž te wójce njesłušaju, wiźi wjelka pśiś a spušćijo wójce a wuběga a wjelk se dajo do wójcow a je rozdrosćijo.
13 Ten najamnik pak wuběga; pśeto wón jo najamnik a se njestara wó te wójce.
14 Ja som ten dobry pastyŕ a znaju te swóje, a te móje znaju mě,
15 rowno ako mój Wóśc mě znajo, a ja Wóśca znaju. A ja wóstajijom swójo žywjenje za te wójce.
16 A ja mam hyšći druge wójce, te njejsu z teje groźi; a teke te dejm pśiwjasć, a wóni budu słyšaś mój głos, a wóno buźo jadna rědownja a jaden pastyŕ.
➚ teke dolnoserbska Biblija wót lěta 1868: Jan 10,11–16
) + J
) + K
) + G
) + O
) + V
) + Y