Cantate

Proprium – liturgiske elementy

liturgiska barwa: běły

Gronko tyźenja

Spiwajśo Knězoju nowu módlitwu, pśeto wón cyni źiwy.
(Ps 98,1)

Prjatkaŕske teksty

Z dolnoserbskeje Biblije wót lěta 1868

I Pós 16,23–34

II 2 kron 5,2–5(6–11)12–14

III Lk 19,37–40

IV Kol 3,12–17

V 1 Sam 16,14–23

VI Zjawj 15,2–4

Kjarliž tyźenja

Och spiwaj, mója duša

(DK 171)

Psalm tyźenja

¹Spiwajśo Bogu Knězoju nowu módlitwu, pśeto wón cyni źiwy. Wón dobywa ze swójeju pšawicu, a ze swójim swětym ramjenim.
²Ten Kněz dajo swójo strowje zapowědaś, pśed ludami dajo wón swóju pšawdosć zjawiś.
³Wón se dopomnjejo na swóju gnadu a wěrnosć pśeśiwo israelskemu domoju. Wšykne rogi togo swěta wiźe strowje našogo Boga.
⁴Juskajśo Bogu Knězoju wšyken swět, spiwajśo, cesććo a chwalśo;
⁵chwalśo Boga Kněza z harfami, z harfami a z psalmami;
⁶z rogami a z tšubałami juskajśo pśed Knězom, tym kralom.
⁷Mórjo šwarc, a což we njom jo, zemja, a te, ak na njej bydle.
⁸Daś rěki se wjasele, a wšykne góry wjasołe su,
⁹pśed Bogom Knězom, pśeto wón pśiźo, tu zemju suźit. Wón buźo suźiś swět z pšawdosću, a ludy z pšawom.

➚ Ps 98

Haleluja

Haleluja.

Juskajśo Bogu, wšykne kraje! Spiwajśo chwalbu ku cesći jogo mjenja; chwalśo jogo kšasnje.
(Ps 66,1–2)

Haleluja.

Ten Kněz jo górjejstanuł, jo wót wěrnosći górjejstanuł.
(Lk 24,6.34)

Haleluja.

Cytanje ze Starego testamenta

¹⁴Ten Knězowy Duch pak wótstupi wót Sawla, a jaden zły duch wót togo Kněza wucyni jogo njeměrnego.
¹⁵Tegdy źachu te Sawlowe słužabniki k njomu: Lej, jaden zły duch wót Boga śi wjelgin tšašy;
¹⁶Daś naš kněz pśikažo swójim słužabnikam, kenž pśed nim stoje, aby wóni cłowjeka pytali, kótaryž wumějo derje graś na harfje; aby wón, gaž ten zły duch Bóžy na tebje pśiźo, ze swójeju ruku grał, a wóno tebje lěpjej bywało.  
¹⁷Ga źašo Sawl k swójim słužabnikam: Woglědujśo se za jadnym cłowjekom, kenž to graśe na tšunach derje wumějo, a pśiwjeźćo jogo ku mnjo.
¹⁸Tak wótegroni jaden wót tych młoźeńcow a źašo: Ja som wiźeł jadnogo syna Izaija, togo Betlehemitarja, ten wumějo derje graś na harfje; jaden skobodny cłowjek a dobry wójowaŕ, a mudry a pśijazny, a ten Kněz jo z nim.
¹⁹Ga pósła Sawl pósołow k Izaijoju, a da jomu groniś: Pósćel twójogo syna Dabita ku mnjo, kenž pśi tych wójcach jo.
²⁰Tak weze Izai jadnogo wósoła a klěb a lagwicu z winom a jadno kózletko a pśipósła to Sawloju pśez swójogo syna Dabita.
²¹Z takim pśiźe Dabit k Sawloju, a słužašo pśed nim, a Sawl dobu k njomu wjeliku lubosć, a Dabit bu jogo broninosaŕ.
²²A Sawl pósła k Izaijoju, a da jomu groniś: Wóstaj źe Dabita pódla mě, pśeto wón jo gnadu namakał pśed mójima wócyma.
²³Gaž se něto ten Bóžy duch na Sawla da, ga weze Dabit tu harfu a grajašo ze swójeju ruku; a Sawl se wochłoźi, a wóno bywašo lěpjej z nim, a ten zły duch wuběgašo wót njogo.

➚ 1 Sam 16,14–23

Epistola

Z dolnoserbskeje Biblije wót lěta 1868

Kol 3,12–17

Ewangelium

³⁷Ako Jezus se južo pśibližašo tam, źož dołoj źo wót wólejoweje góry, zachopi ceła mań wuknikow z wjaselim Boga chwaliś z wjelikim głosom pśez wšykne statki, kenž wóni wiźeli běchu.
³⁸A wóni źachu: Chwalony buź ten pśiducy kral w mjenju togo Kněza. Měr buź na njebju a cesć we wušynje!
³⁹A někotare tych Farizejarjow z ludu źachu k njomu: Wucabnik, šćokaj twójich wuknikow.
⁴⁰A wón wótegroni a źašo k nim: Ja źeju wam, až, źož te budu mjelcaś, kamjenje budu kśikaś.

➚ Lk 19,37-40