Proprium – liturgiske elementy

śichy cas – liturgiska barwa: carna

Gronko tyźenja

Pśeto tak jo Bog swět lubował, až swójogo jadnopóroźonego syna dał jo, aby wšykne, kenž do njogo wěrje, zgubjone njebyli, ale nimjerne žywjenje měli. (Jan 3,16)

Prjatkaŕske teksty

Z dolnoserbskeje Biblije wót lěta 1868:

VI Mt 27,33-54

Kjarliž tyźenja

DK 70 Kak połna kšwě a ranow abo
DK 80 O śichy źeń a swěty

Psalm tyźenja

²Mój Bog, mój Bog, dla cogo sy mě spušćił? Ja žałosćim, ale mója pomoc jo daloko.
³Mój Bog, wódnjo wołam, a ty mě njewótegronijoš, a w nocy tež njemjelcym.
⁴Ale ty sy swěty, kenž bydliš mjazy tymi chwalonymi Israela.
⁵Naše wóścy naźejachu se na tebje, a ako se naźejachu, pomogašo ty jim.
⁶K tebje wóni se wołachu a běchu wumóžone, naźejachu se na tebje a njeběchu pósromane.
¹²Njebuź daloko wóte mnjo, pśeto tešnica mě wobdajo, pśeto žeden pomocnik tudy njejo.
²⁰Ale ty, Kněžo, njebuź daloko, mója móc, chwataj mě pomagaś.

Z dolnoserbskeje Biblije wót lěta 1868:

➚ Ps 22,2–9.12.16.19–20

Cytanje ze Starego testamenta

Z dolnoserbskeje Biblije wót lěta 1868:

➚ Jez 52,13–15;53,1–12

Epistola

Z: Dolnoserbske perikopy. Wudawaŕka: Madlena Norberg. Chóśebuz: Źěłowa kupka Dolnoserbske perikopy 2011:

¹⁹Bog běšo we Kristusu a wujadna swět ze sobu a njepśilicy jim jich grěchy a połožy do nas słowo wujadnanja.
²⁰Tak smy my nět pósłane město Kristusa, dokulaž Bog pśez nas napomina; toś pšosymy něnto na měsće Kristusa: Dajśo se z Bogom wujadnaś!
²¹Wón jo togo, kenž wót žednogo grěcha nic njewěźešo, nam za grěch wucynił, aby wy we njom ta pšawdosć byli, kótaraž pśed Bogom płaśi.

➚ 2 Kor 5,(14–18)19–21

Ewangelium

Z: Dolnoserbske perikopy. Wudawaŕka: Madlena Norberg. Chóśebuz: Źěłowa kupka Dolnoserbske perikopy 2011:

¹⁶Pilatus psépóda Jezusa, aby był kśicowany. Wóni pak popadnuchu jogo,
¹⁷a wón njasešo swóju kśicu a źěšo k městu z mjenim kósćelnišćo, pó hebrejsku Golgata.
¹⁸Tam jogo kśicowachu a z nim dweju drugeju k wobyma bokoma, Jezusa pak srjejźa.
¹⁹Pilatus pak pisašo napismo a stawi jo na kśicu; a napisane běšo: „Jezus Nacareński, kral tych Žydow.“
²⁰To napismo cytašo wjele Žydow, dokulaž to město, źož běšo Jezus kśicowany, běšo blisko města. A běšo napisane hebrejski, grichiski a łatyński.
²¹Ga źachu wuše mjeršniki tych Žydow k Pilatusoju: „Njepiš kral tych Žydow, ale tak, ak’ wón jo gronił: Ja som ten kral tych Žydow.“
²²Pilatus wótegroni: „Což som pisał, to som pisał.“
²³Ako pak te wójaki běchu Jezusa kśicowali, wezechu jogo wobaleńc, a rozdźělichu jen na styri źěle, kuždemu wójakoju jaden źěl, a tež suknju. Suknja pak běšo nješyta, ale wót wjercha tkana we cełem.
²⁴Ga źachu mjazy sobu: „Njedajśo nam tu rozdźěliś, ale wó nju kjablowaś, ceja byś dej.“ Take jo se stało, aby se dopołniło Pismo, kótarež źejo: „Wóni su mój wobaleńc mjazy sobu rozdźělili a su wó móju suknju kjablowali.“ A take cynjachu te wójaki.
²⁵Pśi kśicy stojachu Jezusowa maś a jogo maśerina sotša Marja, Klopasowa manźelska, a Marija Madlena.
²⁶Ako Jezus něnto swóju maś wiźešo a pśi njej stojecego wuknika, kótaregož lubowašo, źejo swójej maśeri: „Žeńska, lej, to jo twój syn!“
²⁷Pótom źejo wuknikoju: „Lej, to jo twója maś!“ A wót teje sameje góźiny weze ju ten huknik k sebje.
²⁸Pótom, ako Jezus wěźešo, až južo wšykno dokóńcowane běšo, źejo, aby to Pismo se dopołniło: „Ja som łacny.“
²⁹Tam stojašo kružk wósuchy. Wóni tyknuchu bedło do wósuchy a scynjachu jo na izupicu a pódachu jo k jogo wustam.
³⁰Ako Jezus tu wósuchu wezeł běšo, źašo: „Wóno jo dopołnjone!“ a póchyli głowu a wudychnu.

➚ Jan 19,16–30

Proprium na śichy pětk ako pdf-dataja