Chtožkuli ze swójeju ruku za chołujom pśimnjo a naslědk glěda, njegóźi se do Bóžego kralojstwa. (Lk 9,62)
Z dolnoserbskeje Biblije wót lěta 1868
II Lk 9,57–62
„Jezu, źi prědk nas” (DK 282)
16Knězowej wócy markujotej na tych pšawych a jogo wušy na jich kśikanje.
17Knězowe woblico pak glěda njelubosnje na tych, kenž zlě cynje, aby wón jich spomnjeśe wurodował wót zemje.
18Gaž te pšawe kśikaju, ga Kněz słyšy a jich wumóžo ze wšykneje jich nuze.
19Kněz jo blisko pśi tych, kenž złamaneje wutšoby su, a pomoga tym, kenž zbitego ducha maju.
20Ten pšawy dej wjele śerpjeś, ale Kněz jomu pomoga wót togo wšyknogo.
21Wón jomu wobzwarnujo wšykne jogo kósći, až wót nich razka jadna se njezezłamjo.
22Togo njepóbóžnego njegluka wusmjerśijo; a te, ak tomu pšawemu gramuju, změju winu na se.
23Kněz wumóžo dušu swójich słužabnikow; a wšykne, kenž swójo dowěrjenje na njogo stajiju, njezměju žedneje winy na se.
Z dolnoserbskeje Biblije wót lěta 1868
57Ako Jezus źěšo ze swójimi wuknikami do Jeruzalema, gronjašo jaden k njomu: „Ja cu za tobu hyś, źožkuli ty pójźoš.”
58A Jezus źašo njomu: „Liški maju jamy, a togo njebja ptaški gnězda; ale cłowjeka Syn njama nic, źo by swóju głowu scynił.”
59A wón źašo jadnomu drugemu: „Źi za mnu.” Ten pak gronjašo: „Kněžo, pśiwdaj mě, aby nejpjerwjej šeł swójogo nana zakopat.”
60Jezus pak źašo njomu: „Daś wumarłe swójich wumarlikow zakopuju, ty pak źi a zapowědaj Bože kralojstwo!”
61A zasej drugi gronjašo: „Kněžo, ja cu za tobu hyś, ale pśiwdaj mě nejpjerwjej, aby se rozžognował z tymi, ako we mójom domje su.”
62Jezus pak źašo njomu: „Chtožkuli ze swójeju ruku za chołujom pśimnjo a naslědk glěda, njegóźi se do Bóžego kralojstwa.”
➚ teke: Dolnoserbske Perikopy, Chóśebuz 2011